Jakie są kolory planety Saturn? Saturn jest szóstą planetą od Słońca i drugą co do wielkości w Układzie Słonecznym, zaraz za Jowiszem. Charakteryzuje się żółtawym kolorem, spłaszczeniem na biegunach i tworzeniem przez wodór i hel.

Planety dzielone są na dwie kategorie: Duże gazowe olbrzymy o małej gęstości Mniejsze planety skaliste W Układzie Słonecznym znanych jest 8 planet: cztery wewnętrzne – Merkury, Wenus, Ziemia, Mars i cztery zewnętrzne – Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Z wyjątkiem Merkurego i Wenus, wokół każdej z nich krąży jeden lub więcej księżyców. Układ Słoneczny – to układ planetarny składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te to osiem planet, 173 znanych księżyców planet, pięć planet karłowatych i miliardy (a być może nawet biliony) małych ciał Układu Słonecznego, do których zalicza się planetoidy, komety, meteoroidy i pył międzyplanetarny Troszkę więcej o planetach... Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońcu planeta Układu Słonecznego. Jego powierzchnia pokryta jest kamieniami, zupełnie jak powierzchnia naszego świeci tam na czarnym niebie, a jego tarcza jest prawie 3 razy większa niż widoczna z Ziemi. Na Merkurym praktycznie nie odnajdziemy atmosfery. Pierwsze udokumentowane obserwacje Merkurego sięgają pierwszego tysiąclecia Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu planety wzięła się od rzymskiej bogini miłości, Wenus (Wenery). Z uwagi na fakt, iż na nocnym niebie widoczna jest ona tylko przez około 3 godziny przed wschodem Słońca[2] lub po zachodzie Słońca[2], nazywana jest także Gwiazdą Poranną, Zaranną, Porankową czyli Jutrzenką (łac. Stella Matutina), albo Gwiazdą Wieczorną. Z jej powierzchni nie można dostrzec Słońca, ani gwiazd, gdyż niebo pokrywa gęsta chmura, składająca się z kropelek kwasu siarkowego. Przy samej powierzchni Wenus temperatura wynosi aż 465°C, a ciśnienie sięga 90 atmosfer - czyli jest takie, jak na głębokości 900 metrów pod powierzchnią ziemskiego oceanu! Mars - ma promień równy około połowy promienia Ziemi. W jego krajobrazie dominują pustynie, ale dostrzeżono też kratery i olbrzymie kaniony ukształtowane w odległych epokach przez lawę oraz wodę. Blado pomarańczowa barwa nieba i atmosfera składająca się głównie z dwutlenku węgla również charakteryzuje Marsa. Na jego powierzchni panują surowe warunki - temperatura sięga od -30°C do -90°. Wyjątkowo dochodzi do 0°C. Jowisz - największa planeta Układu Słonecznego. Otacza go atmosfera o grubości 1000 km, składająca się głównie z wodoru i helu. Planeta ta nie posiada twardej powierzchni. Ze względu na szybką rotację przybiera kształt spłaszczonej. Znali ją astronomowie w czasach starożytnych, była związana z mitologią i wierzeniami religijnymi wielu kultur. Jowisz ma 67 księżyców o określonych orbitach, z czego 14 nie ma jeszcze nazw a parametry orbit są dopiero wstępne! Spośród nich 4 duże księżyce o średnicy większej niż 3000 km zwane są „księżycami galileuszowymi”. Księżyce noszą nazwy (w kolejności od planety): Io, Europa, Ganimedes Kallisto. Na podstawie swoich obserwacji Galileusz uznał, że księżyce krążą wokół Jowisza. Odkrycie to wspierało heliocentryczną teorię Kopernika, pokazując że nie wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Ziemi. Saturn - niewątpliwie wszyscy kojarzymy tą planetę, z pięknym otaczającą go pierścieniem. Składa się on z niezliczonej ilości drobnych kamieni i skał. Pod wyglądem budowy, Saturn przypomina Jowisza, jest jednak nieco mniejszy. Potwierdzono odkrycie 62 księżyców krążących po orbicie planety, spośród których 53 mają oficjalne nazwy. Do jego największych księżyców należą; Mimas Enceladus Tetyda Dione Rea Tytan Japet Uran - jego oś obrotu leży niemal pionowo. Lato trwa 42 lata ziemskie, a przez cały ten czas słońce nie zachodzi! Jest trzecią pod względem wielkości i czwartą pod względem masy planetą naszego atmosfera jest najzimniejszą atmosferą planetarną w Układzie Słonecznym; minimalna temperatura to -224 °C. Neptun - planeta olbrzym. Jej nazwa pochodzi od rzymskiego boga mórz ona jedyną planetą, której istnienie wykazano - nie na podstawie obserwacji nieba, ale na drodze obliczeń matematycznych. Neptun ma słaby i niekompletny system pierścieni.

Drugi: Wenus. Drugą planetą należącą do Układu Słonecznego jest planeta Wenus. Skalista planeta, która ze względu na swoje cechy jest najbardziej podobna do Ziemi, ze względu na wielkość, masę, gęstość i objętość. Być może to podobieństwo wynika z faktu, że obie planety powstały w tym samym czasie, z tej samej mgławicy.

Jakie są 3 największe planety Układu Słonecznego? Gazowe planety Układu Słonecznego to Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Mają gazową atmosferę i są największe w systemie. Planety gazowe są największe w Układzie Słonecznym i jak sama nazwa wskazuje, składają się z gazów. Znane są również jako planety olbrzymy lub planety Jowisza.

Najprostszy sposób na zapamiętanie kilku informacji w ustalonej kolejności to zamiana nazw – najczęściej wyrazów, do których nie mamy obrazowego skojarzenia, na inne, łatwiej zapadające w pamięć. Dzięki temu wykorzystujemy naturalne własności umysłu, który: szybciej zapamiętuje obrazy, zapamiętuje skuteczniej , gdy informacja jest przetworzona na głębszym poziomie (wymaga zaangażowania większej ilości szarych komórek) najłatwiej i najtrwalej wiąże te informacje, które samodzielnie „przerobi” inaczej mówiąc sam wymyśli. W indywidualnym przetwarzaniu faktów na użytek ich lepszego zapamiętywania można się doskonalić stosując techniki pamięciowe. Zanim wypracujemy własne, warto popróbować z tymi, które są powszechnie znane i przez innych sprawdzone. Doskonałym przykładem może być zapamiętanie planet układu słonecznego. Oczywiście ćwiczenie ma sens dla tych, którym kolejność Saturna, Marsa i Jowisza jest nieznana – albo nigdy ich nie interesowała albo też, mimo prób, nijak nie mogli tego zapamiętać. Planety krążące wokół Słońca to: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun. Na końcu jest Pluton, jednak od jakiegoś czasu przestał być planetą, gdyż stwierdzono, że jest planetoidą (ze względu na wielkość a raczej niewielkość). Uruchomienie wyobraźni niewiele tu pomaga, gdyż koniec końców te planety wyglądają podobnie – przynajmniej dla większości nie pasjonującej się astronomią. Zatem zamiast tworzyć obraz tych ciał niebieskich, łatwiej zapamiętamy kolejność układając wpadającą w ucho historię. Warunek jest jeden: pierwsze litery każdego wyrazu naszej historii muszą odpowiadać pierwszym literom nazw planet: M, W, Z, M, J, S, U, N (P) Ten sposób zapamiętania planet zakłada, że nazwy planet znamy i nie one stanowią kłopot, lecz ich kolejność. Ponieważ dwie planety zaczynają się na tę samą literę: Merkury i Mars, wypada jedynie zapamiętać, że pierwszy jest ten o dłuższej nazwie lub, że po Ziemi jest Mars (którego to planujemy kolonizować, bo jest najbliżej). Oczywiście jednokrotne przeczytanie przytoczonych przykładów (moja wiecznie zapracowana mama jutro sama usmaży naleśniki! Czy też: moją wole znaj matole, jak się uprę nie pozwolę) nie gwarantuje natychmiastowego i wiecznego zapamiętania, tylko je po prostu ułatwia i czyni przynajmniej trochę zabawnym. Trwałe zakotwiczenie w pamięci wymaga kilkukrotnego powtórzenia (5 powtórek: od razu, na dzień następnym, za tydzień, za miesiąc). Można też pokusić się o własne historie (Merkury zakochał się w Wenus, zamieszkali na Ziemi i objadali się Marsami. Marsem poczęstowali Jowisza, który w Saturnie rzucił Urok na Neptuna)

Definicja planety: (łac., gr.) ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki oświetleniu ich promieniowaniem gwiazdy. Obecnie jest znane 10 planet należących do Układu Słonecznego: Merkury i Wenus- tzw. planety dolne, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton i Sedna(2003r.) planety górne. Niektóre planety mają układy satelitów (księżyców); liczba znanych satelitów poszczególnych planet wynosi od 1 ( Ziemia, Pluton) do 17 (Saturn); nie odkryto dotychczas satelitów Merkurego i planety: (łac., gr.) ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki oświetleniu ich promieniowaniem gwiazdy. Obecnie jest znane 10 planet należących do Układu Słonecznego: Merkury i Wenus- tzw. planety dolne, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton i Sedna(2003r.) planety górne. Niektóre planety mają układy satelitów (księżyców); liczba znanych satelitów poszczególnych planet wynosi od 1 ( Ziemia, Pluton) do 17 (Saturn); nie odkryto dotychczas satelitów Merkurego i Wenus. Masy planet są wyznaczane na podstawie pomiarów ich oddziaływań dynamicznych na pozostałe ciała Układu Słonecznego. Do wyznaczania masy planet mających satelity stosuje się prawa Keplera. Masy planet nie mających satelitów są obliczane na podstawie perturbacji jakie te planety wywołują w ruchu pozostałych planet, komet i planetoid. Nazwą planeta obejmowano w starożytności ciała zmieniające swe położenie względem gwiazd (a więc także Słońce i Księżyc). Obecnie niekiedy nazwą małe planety określa się planetoidy, a nazwą sztuczne planety- obiekty wyprowadzone przez człowieka na orbitę średnica równikowa 4878 km, masa ok. 0,05 masy Ziemi, średnia gęstość 5,43 g/cm3 (prawie taka sama jak średnia gęstość Ziemi); obiega Słońce w czasie 87,969 dni po orbicie eliptycznej ,okres obrotu dokoła osi 58d,6462. Małe oddalenie M. od Słońca (maks. 28o) powoduje duże trudności w jego badaniu i ogranicza możliwości obserwacji do okresu zmierzchu lub świtu, pow. M. jest nierówna, usiana kraterami; atmosfera M. jest bardzo rozrzedzona,temp. na pow. M. po stronie oświetlonej przez Słońce może dochodzić do ok. 500oC. M. nie posiada naturalnych Widoczna jest na niebie tylko przed wschodem lub po zachodzie Słońca, zw. też Gwiazdą Poranną i Gwiazdą Wieczorną; średnica 12 102 km (0,95 średnicy Ziemi), masa 0,82 masy Ziemi, średnia gęstość 5,25 g/cm3 (nieco mniejsza od gęstości Ziemi), obiega Słońce w czasie 224,7 dnia, okres obrotu dokoła osi 243 dni (najwolniejszy wśród planet Układu Słonecznego - doba wenusjańska jest dłuższa od roku wenusjańskiego), W. jest planetą najbliższą Ziemi; zbliża się na odległość minimalną 40 mln km (największe oddalenie - 259 mln km); W. otoczona jest gęstą, nieprzezroczystą atmosferą (ok. 98% to dwutlenek węgla), temperatura sięga ok. 450C (co jest wynikiem efektu cieplarnianego), a ciśnienie atm. jest ok. 90 razy większe od ziemskiego. Krajobraz, ukształtowany gł. przez aktywność wulkaniczną, tworzą góry, rowy, kratery i płaskowyże. W. nie ma pola magnetycznego ani księżyców. Jest pierwszą planetą zbadaną przez ziemską sondę Jedyne znane ciało kosmiczne, na którym występuje życie biologiczne; średnica równikowa 12 756 km, średnica biegunowa 12 714 km, masa 5,975 x 1024 kg (masa Słońca jest ok. 333 tys. razy większa od masy Z.), średnia gęstość 5,52 g/cm3, obiega Słońce w ciągu 365 dni 6 h 9 min 10 s (365,2564 doby = rok gwiazdowy) po orbicie zbliżonej do kołowej. okres obrotu dokoła osi 23 h 56 min 4,09 s (doba). Wnętrze Z. tworzy jądro żelazowo-niklowe, temp. 6500C, a gęstość materii 16-18 g/cm3;. Pow. Z. kształtuje erozja wywoływana przez wiatr, wodę i lód, a także aktywność biologiczna; atmosfera Z. składa się z azotu (78%), tlenu (21%), argonu (1%) i znikomych ilości dwutlenku węgla oraz innych gazów. Z. widziana z kosmosu z dużej odległości jest globem koloru błękitnego (z powodu pokrycia dwóch trzecich jej powierzchni przez oceany), często jednak znaczne obszary zasłonięte są przez białe chmury, powstałe z parującej wody. Ma jednego satelitę naturalnego (Księżyc), a od 1957 okrążana jest przez satelity Promień równikowy 3400 km, masa 0,107 masy Ziemi; obiega Słońce w czasie 686,738 dni ,okres obrotu dookoła osi 24h37m22,6s. Odległość M. od Ziemi waha się od 55,5 do 400 mln km; Pow. M. jest bardzo różnorodna: kratery (w większości prawdopodobnie pochodzenia meteorytowego), głębokie kaniony i kręte doliny (wywołujące wrażenie pozostałości rzek), góry ze szczytami do ok. 8 km nad poziom równin, wielkie obszary pustynne z rozrzuconymi blokami kamiennymi różnych rozmiarów. Próbki pobrane z pow. M. zawierały 21% krzemu, 12,7% żelaza, 3,1% siarki, 3?8% wapnia, 2?7% glinu i 0,5?2% tytanu, Atmosfera M. jest bardzo rozrzedzona; jej gł. składnikiem jest dwutlenek węgla; zawiera niewielką ilość pary wodnej (ok. 1000 razy mniej niż atmosfera ziemska); występują w niej silne wiatry wywołujące burze piaskowe. temp. na pow. M. jest niska, ulega silnym wahaniom dobowym i rocznym i wynosi średnio ok. 0C, gdy Słońce jest w zenicie i ok. ?50C przed wschodem Słońca. M. ma dwa niewielkie księżyce, w kształcie nieregularnych brył zbliżonych do Największa planeta Układu Słonecznego, piąta w kolejności oddalenia od Słońca; odległość od Słońca 778,4 mln km, okres obiegu dookoła Słońca 11 lat 315 dni, masa 1,91027 kg (1/1047 masy Słońca, dwukrotnie większa niż wszystkich pozostałych planet Układu Słonecznego, 318 razy większa od masy Ziemi); przez teleskopy widoczna jest jedynie atmosfera planety, nieprzezroczysta, złożona z chmur białych kryształów amoniaku; Charakterystyczną cechą J. jest tzw. wielka czerwona plama, chmura wznoszących się gazów, wirujących w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara; czerwona plama jest częścią płd. pasa równikowego, przechodzącego niewyjaśnione zmiany (1989 nagle zaniknął). J. ma 63 średnica równikowa 120 660 km, średnica biegunowa 108 000 km (największe spłaszczenie wśród planet), masa 95,17 masy Ziemi, średnia gęstość 0,7 g/cm3 (najmniejsza wśród planet Układu Słonecznego), obiega Słońce w czasie 29 lat 167 dni, w odległości 9,54 raza większej niż Ziemia:; okres obrotu dokoła osi 10 h 39 m 22 s, złożony gł. z lekkich pierwiastków (wodór, hel i in.), wewnątrz żelazowo-krzemianowe jądro o masie 10-20 mas Ziemi, Najbardziej charakterystyczne dla S. są otaczające go pierścienie, dostrzegalne już przez małe lunety; są złożone z olbrzymiej liczby drobnych brył lodu i odłamków skalnych, krążących w płaszczyźnie równika planety (szer. pierścieni 250 tys. km, grubość zaledwie kilkudziesiąt metrów); w wyniku nowych odkryć liczba znanych księżyców planety wzrosła do średnica równikowa 51 118 km, średnica biegunowa 49 946 km, masa 14,54 masy Ziemi, obiega Słońce w czasie 84 lat 7,5 dnia po orbicie zbliżonej do kołowej, okres obrotu dookoła osi 17h 14m, Przypuszcza się, że we wnętrzu U. znajduje się skaliste jądro, które otacza warstwa wody, brak stałej powierzchni; atmosfera składa się z wodoru (84%) i helu (15%) oraz niewielkich domieszek metanu i amoniaku. Planetę otaczają pierścienie złożone z okruchów skalnych i pyłów, podobne do pierścieni Saturna, tylko znacznie słabsze; występuje pole magnetyczne silniejsze od ziemskiego. U. ma 27 znanych księżyców Symulacja warunków panujących na planecie doprowadziła do stwierdzenia, że w jej atmosferze dochodzi do tworzenia się diamentów, które opadają w postaci “krystalicznego deszczu”.NEPTUN średnica równikowa 49 528 km, masa 17,25 masy Ziemi, obiega Słońce w czasie 164 lat 280,3 dnia po orbicie zbliżonej do kołowej, w odległości 30 razy większej od Słońca niż Ziemia: okres obrotu dokoła osi 16h3m, (występują pory roku, każda trwa ponad 41 lat ziemskich), błękitna planeta otoczona grubą atmosferą, gł. wodorową, w której istnieje olbrzymi wir rozmiarami dorównujący Ziemi (tzw. Wielka Ciemna Plama, podobna do czerwonej plamy na Jowiszu). Słabe pole magnetyczne, pierścienie (podobne do otaczających Saturna) i 13 księżycówPLUTON średnica równikowa ok. 2300 km, masa 0,002 masy Ziemi, okres obrotu dookoła osi 6,4 doby; obiega Słońce w czasie 247 lat 225 dni. posiada rzadką atmosferę, prawdopodobnie głównie metanową; jeden księżyc: Charon; P. pozostaje jedyną planetą Układu Słonecznego nie zbadaną dotąd przez sondę kosmiczną, stąd dane o nim są bardzo skąpe. Część astronomów uważa, że P., którego średnica wynosi zaledwie dwie trzecie średnicy Księżyca, nie zasługuje na status planety; ich zdaniem rozmiary kwalifikują P. do grupy ciał tworzących drugi pas planetoid odkryty w ostatnich dziesięcioleciach XX w. poza orbitą Neptuna. 1 księżycSEDNA Ciało kosmiczne odkryte w 2003, rozmiarami przypuszczalnie niewiele ustępujące Plutonowi, które porusza się po wydłużonej orbicie między Pasem Kuipera a Obłokiem Oorta wykonując jeden obieg Słońca raz na 11 500 lat; jest prawdopodobnie obiektem typu kometarnego lub planetoidą (o uznaniu za planetę bądź planetoidę zadecyduje Międzynarodowa Unia Astronomiczna); nazwa od imienia eskimoskiej bogini mórz arktycznych, wichrów i sztormów.######################$$$$$$$$$$$$$$$$$######################### Planety układu słonecznegostworzenie naszego układu słonecznego Narodziny Układu Słonecznegosłońce Układ Słoneczny powstał około 5 miliardów lat temu z obłoku międzygwiazdowego gazu i pyłu. Pod wpływem sił grawitacji obłok ten zaczął ulegać kondensacji, tworząc w centralnym obszarze gęstą kulę gazową. Siły te zarazem wprawiały obłok w coraz szybszy ruch wirowy i w efekcie z materii obłoku uformował się płaski dysk wokół centrum. Temperatura w obszarze centralnym wzrosła na tyle, że zapoczątkowane zostały reakcje jądrowe. Gazowa kula przeobraziła się w gwiazdę - Słońce. Wewnątrz wirującego dysku gazowo- pyłowego otoczającego młode Słońce drobiny pyłu zderzając się ze sobą tworzyły coraz to większe ciała. - ten sposób powstały cztery skalne planety wewnętrzne. Pas planetoid składa się z niewielkich kamiennych fragmentów, które nie zdołały połączyć się w planetę. Dalej od Słońca, gdzie temperatura była niższa w ten sam sposób jak planety wewnętrzne powstały skalne jądra planet zewnętrznych. Pole grawitacyjne przyciągneło jednak zawarte w dysku gazy i doprowadziło do powstania gazowych planet olbrzymów. W zewnętrznej części dysku skupiska lodu i pyłu zostały wyrzucone przez siłę grawitacji planet olbrzymów w najdalsze rejony Układu Słonecznego, gdzie utworzyły wielką chmurę kometarną. W ciągu około 5 miliardów lat większość wodoru w jądrze Słońca przemieni się w hel. Pod wpływem własnego ciężaru jądro zacznie się zapadać, co spowoduje wzrost ciśnienia i temperatury w jego wnętrzu, a następnie “zapłon” wodoru w warstwie otaczającej jądro. Przypływ nowej energii doprowadzi do rozdęcia warstw zewnętrznych Słońca, zmieniając je w czerwonego olbrzyma. Warstwy zewnętrzne zostaną wówczas odrzucone w przestrzeń, tworząc mgławicę planetarną. Jądro pozostanie jako świecąca słabo gwiazda - biały planet Układu Słonecznego ponumerowanych wg rosnącej odległości od Słońca:MerkuryWenusZiemiaMarsJowiszSaturnUranNeptunPlanety w Układzie Słonecznym można podzielić na dwie, wyraźnie się różniące kategorie. Pierwsze cztery planety (wewnętrzne) są planetami skalistymi, rozmiarami i składem są dość podobne do Ziemi. Pozostałe cztery planety (zewnętrzne) to gazowe olbrzymy, znacząco większe od planet skalistych, złożone głównie z materiału gazowego; posiadają pierścienie Merkury ? licząc od Słońca, pierwsza planeta Układu Słonecznego. Była znana już w starożytności, choć jest najtrudniejsza do obserwacji spośród wszystkich planet widocznych gołym okiem. Jako planeta wewnętrzna znajduje się dla ziemskiego obserwatora zawsze bardzo blisko Słońca. Stąd Merkurego dojrzeć można jedynie tuż przed wschodem lub tuż po zachodzie Słońca. Planeta ta nie posiada sprawą szybkiego ruchu planety powodowanego jej krótką orbitą, Rzymianie nadali planecie nazwę na cześć szybkiego posłańca bogów i patrona handlarzy - Wenus ? druga według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego. Wenus jest trzecim pod względem jasności ciałem niebieskim po Słońcu i Księżycu widocznym na niebie. Ponieważ obserwacje tej planety są możliwe tylko wieczorem i rano, nazywana jest także: Jutrzenką, Gwiazdą Poranną lub Gwiazdą Wieczorną (starożytni Grecy nazywali ją odpowiednio: Phosphorus i Hesperos). Jest skalnym globem osnutym gęstymi chmurami, które odbijają większość światła słonecznego. Żółtawy kolor chmur atmosfery pochodzi od kwasu siarkowego. Nie posiada naturalnego satelity (odnaleziono ciało o średnicy blisko kilometra, które znajduje się w punkcie Lagrange’a L1 trójkąta Wenus-Słońce-to ciało, które można by traktować jako naturalnego satelitę Wenus). Znak Wenus oznacza płeć kobiety. Jej nazwa wzięła się od rzymskiej bogini miłości, Ziemia ? trzecia w kolejności (licząc od Słońca) i piąta co do wielkości planeta Układu Słonecznego. Wokół Ziemi krąży jeden naturalny satelita ? Księżyc oraz prawdopodobnie dwa księżyce pyłowe (księżyce Kordylewskiego) i znaczna liczba sztucznych satelitów. Stałą, stabilną orbitę posiada także planetoida 3753 Cruithne, która pozostając w rezonansie z orbitą Ziemi przez niektórych naukowców jest uważana za drugi księżyc Ziemi. Uformowała się około 4,5 miliarda lat temu. Ziemia ma właściwą masę i grawitację dla utrzymania atmosfery, która chroni przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym, a także pole magnetyczne chroniące przed pochodzącym ze Słońca promieniowaniem korpuskularnym. Oddalenie od Słońca jest właściwe dla utrzymania odpowiedniej temperatury. Uważa się, że czynniki te sprzyjały powstaniu życia na naszej planecie. Jest największą z planet skalistych w Układzie Słonecznym, a także jak dotychczas jedynym znanym miejscem występowania Mars ? czwarta według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego. Nazwa planety pochodzi od imienia rzymskiego boga wojny ? Marsa. Zawdzięcza ją swej barwie, która przy obserwacji wydaje się być rdzawo-czerwona i kojarzyła się starożytnym z pożogą wojenną. Postrzegany odcień wynika stąd, że powierzchnia planety jest pokryta tlenkami żelaza. Mars posiada dwa niewielkie księżyce o nieregularnych kształtach ? Fobosa i Deimosa ? prawdopodobnie są to dwie planetoidy przechwycone przez pole grawitacyjne planety. Przypuszcza się, że mogło na niej kiedyś powstać życie, jednak obecnie nie ma na to solidnych Jowisz ? piąta w kolejności oddalenia od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Posiada wiele księżyców (odkryto 63) oraz system pierścieni. Jowisz wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem to planety gazowe, czasem nazywane również planetami jowiszowymi. Masa Jowisza jest 2,5 razy większa od całkowitej masy wszystkich pozostałych planet. Jest on tak masywny, że powoduje przesunięcie się barycentrum Układu Słonecznego ponad powierzchnię słońca (leży ono 1,068 promienia słonecznego od środka gwiazdy). Czasem jest nazywany “niedoszłą gwiazdą”, i chociaż są znane dużo większe planety pozasłoneczne, jest prawdopodobnie planetą o największej możliwej średnicy z takim składem chemicznymSaturn Saturn jest szóstą planetą Układu Słonecznego według oddalenia od Słońca. Jest to gazowy olbrzym, drugi pod względem masy i wielkości po Jowiszu, a przy tym paradoksalnie o najmniejszej gęstości ze wszystkich planet całego Układu Słonecznego. Saturn znany był już w świecie starożytnym. Charakterystyczną jego cechą są pierścienie składające się głównie z lodu i (w mniejszej ilości) z odłamków skalnych. Obecnie znamy 61 naturalnych satelitów Saturna (3 niepotwierdzone ostatecznie). Nazwa planety pochodzi od imienia rzymskiego boga - Saturna. Saturn jest wyraźnie spłaszczony na biegunach i “wydęty” na równiku (owalna sferoida); jego średnica biegunowa jest o ok. 10% krótsza od równikowej. Jest to wynikiem szybkiej rotacji wokół osi i gazowo-ciekłej budowy obiektu. Pozostałe gazowe olbrzymy także są spłaszczone, ale w mniejszym stopniu. Prędkość wiatrów na planecie osiąga 1800 km/ Uran ? siódma w kolejności od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest także trzecią największą i czwartą najmasywniejszą planetą naszego systemu. Należy do grupy gazowych olbrzymów. Nazwa planety pochodzi od greckiego boga Uranosa. Stanowi to wyjątek, gdyż wszystkie pozostałe planety noszą imiona bóstw 27 odkrytych niedawna uważano, że wszystkie planety klasyfikowane jako gazowe olbrzymy zbudowane są podobnie, jednak badania za pomocą sond kosmicznych dowiodły, że budowa i skład chemiczny Urana w dużej mierze odróżniają go od Jowisza i Saturna. Przede wszystkim Uran zawiera stosunkowo mało wodoru - 15% masy, i tylko niewielką domieszkę helu (pierwiastki te są głównymi składnikami większych planet).Neptun Neptun ? ósma i ostatnia planeta Układu Słonecznego. Jej jasność nie przekracza 7,6m. Posiada 13 odkrytych księżyców, spośród których największy jest Tryton. Nazwa tej planety pochodzi od rzymskiego boga ? władcy mórz ? Neptuna. Zalicza się do planet gazowych, zwanych gazowymi olbrzymami. Jego symbolem jest trójząb ? broń Posejdona ? odpowiednika Neptuna w mitologii ciekawostki Księżyc ziemski Księżyc to jedyny stały[1] naturalny satelita Ziemi. Jest on piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Przeciętna odległość od środka Ziemi do środka Księżyca to 384403 km, co stanowi mniej więcej trzydziestokrotność średnicy ziemskiej. Średnica Księżyca wynosi 3474 km[2], nieco więcej niż 1/4 średnicy Ziemi. Oznacza to, że objętość Księżyca wynosi około 1/50 objętości kuli ziemskiej. Przyspieszenie grawitacyjne na jego powierzchni jest blisko 6 razy słabsze. Księżyc wykonuje pełny obieg Ziemi w ciągu 27,3 dnia, a okresowe zmiany w geometrii układu Ziemia-Księżyc-Słońce powodują występowanie powtarzających się w cyklu 29,5-dniowym faz Księżyca.

Kosmos i planety fascynują człowieka od zawsze. Przybliżamy najważniejsze informacje o każdej planecie, a także związane z nimi ciekawostki o kosmosie. Planetami nazywamy ciała niebieskie okrążające gwiazdę, znajdujące się na orbicie wokół niej. Wewnątrz planet nie zachodzą żadne reakcje termojądrowe. Świecą one światłem odbitym. Planety słoneczne krążą wokół Słońca w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Obracają się wokół własnej osi oraz mają kształt zbliżony do kuli. Można wyróżnić dwa rodzaje planet – wewnętrzne (skaliste) oraz zewnętrzne. Planety wewnętrzne mają skalną lub skalno-lodową powłokę. Cechują się sporą gęstością, posiadają nie więcej niż kilka księżyców, mają atmosferę, a także są zbudowane z minerałów o wysokiej temperaturze topnienia. Planety zewnętrzne to natomiast obiekty, których orbita jest położona w większej odległości od gwiazdy. Zbudowane są z w dużym stopniu z gazów i mają liczne księżyce. Merkury Planeta skalista położona najbliżej Słońca i cechująca się najmniejszą powierzchnią spośród wszystkich planet – jej średnica wynosi 4879 km. Merkury jest zbudowany w 70% z metali, a w 30% z krzemianów. Cechą wyróżniającą tę planetę są ogromne wahania temperatury, która średnio wynosi 167 stopni Celsjusza, lecz może wahać się od minus 173 do 427 stopni. Merkury jest niemalże pozbawiony atmosfery. Na planecie tej występuje silne pole magnetyczne, które wykazuje zdolność do odchylania wiatru słonecznego. Na jej powierzchni znajdują się liczne kratery uderzeniowe oraz równiny, dlatego przypomina Księżyc. Jest całkowicie pozbawiona naturalnych satelitów. Merkurego można dostrzec gołym okiem tuż po zachodzie Słońca lub krótko przed wschodem. Wenus Wenus to planeta skalista, której nazwa pochodzi od rzymskiej bogini miłości. Jest najbardziej zbliżoną planetą do Ziemi pod względem masy i wielkości, dlatego bywa nazywana siostrą Ziemi lub planetą bliźniaczą. Posiada najgęstszą ze wszystkim planet atmosferę, o masie 93-krotnie większej w porównaniu do ziemskiej, składającą się w głównej mierze z dwutlenku węgla z domieszką azotu. Ma natomiast znacznie słabsze pole magnetyczne niż Ziemia. Planeta ta jest pozbawiona naturalnych satelitów. Została uznana za najgorętszą spośród wszystkich planet, gdyż obserwuje się na niej średnie temperatury przekraczające 400 stopni Celsjusza. Jest to spowodowane tym, że atmosfera cechuje się sporą zawartością gazów cieplarnianych. Powierzchnię Wenus pokrywa nieprzezroczysta warstwa chmur kwasu siarkowego, które wykazują wysoką zdolność odbijania światła. Jak dotąd badaczom nie udało się odnaleźć na planecie jakichkolwiek przejawów życia. Ziemia Ziemia to największa z planet skalistych oraz piąta pod względem wielkości spośród wszystkich planet. Zarazem jest jedyną, na której do tej pory potwierdzono obecność żywych organizmów oraz ruchy tektoniczne. Atmosfera składa się w 21% z tlenu, w 78% z azotu, około 0,9% argonu i 0,04% dwutlenku węgla. Ziemia jest jednego naturalnego satelitę, którym jest Księżyc. Największą powierzchnię Ziemi (70,8%) zajmują oceany. Naszą planetę tworzą również kontynenty i wyspy. Planeta ta obiega słońce w ciągu 365 dni czasu słonecznego. Ze względu na nachylenie osi Ziemi, pojawiają się w ciągu roku wahania poziomu oświetlenia, co prowadzi do występowania różnych pór roku. Przez wiele lat ludzie wierzyli, że Ziemia jest płaska i kręci się wokół Słońca. Mars Planeta skalista, której promień wynosi około połowy promienia Ziemi. Jej nazwa pochodzi od rzymskiego boga wojny. Ma w dużym stopniu rozrzedzoną atmosferę, dlatego nie jest dobrze chroniona przed wiatrem słonecznym ani promieniowaniem kosmicznym. Składnikiem atmosfery jest głównie dwutlenek węgla. Na powierzchni Marsa znajdują się liczne wulkany i doliny pochodzenia tektonicznego. Planeta ta wyróżnia się czerwonym kolorem. Barwa ta wytworzyła się za sprawą tlenków żelaza, które bogato występują w glebie. Powierzchnia planety składa się głównie z bazaltu. Mars ma dwa księżyce. Jeden rok marsjański odpowiada 1,88 roku na Ziemi, pory roku trwają niemal dwukrotnie dłużej, a czas trwania doby słonecznej wynosi ponad 24 godziny i 39 minut. Na Marsie panuje również chłodna aura – temperatura średnio wynosi od minus 63 do minus 140 stopni Celsjusza. Na powierzchni planety znajdują się liczne kratery uderzeniowe, wulkany, kaniony, doliny i czapy lodowe. Naukowcy uznają, że spośród wszystkich planet na Marsie występuje największe prawdopodobieństwo obecności warunków sprzyjających życiu. Dotychczas przeprowadzone misje kosmiczne dowiodły, że na powierzchni Czerwonej Planecie znajduje się woda w formie lodu. Marsa można dostrzec z Ziemi gołym okiem. Jowisz Jowisz to największa spośród wszystkich planet Układu Słonecznego – jej masa jest 2,5 krotnie większa niż wszystkich pozostałych. Ma aż 79 księżyców, a jeden z nich, Ganimedes, jest uznawany za największego w całym Układzie Słonecznym naturalnego satelitę. Ten gazowy olbrzym w 75% składa się z wodoru, a w 25% z helu. Kształt Jowisza przypomina spłaszczoną elipsoidę. Jest to druga po Wenus najintensywniej odbijająca światło słoneczne planeta. Grubość jej atmosfery jest szacowana na przeszło 5000 kilometrów, co czyni Jowisza planetą o największej atmosferze. Saturn Saturn to planeta zewnętrzna zaliczana do gazowych olbrzymów, który wielkością ustępuje jedynie Jowiszowi. Jego masa w porównaniu do Ziemi jest większa 95 razy. Ma 82 naturalne satelity oraz charakterystyczne pierścienie, które tworzy lód, odłamki skalne oraz pył kosmiczny. Na Saturnie wieją silne wiatry, których prędkość sięga 1800 km/godz. Pole magnetyczne tej planety jest tylko nieznacznie mniejsze niż ziemskie. Saturn ma gęstą atmosferę, której ciśnienie jest o niespełna 50% większe niż na Ziemi. Uran Siódma od Słońca planeta zewnętrzna, której masa jest 14-krotnie większa w porównaniu do Ziemi. Krąży wokół Słońca w pozycji bocznej. Nazwa Uran pochodzi od greckiego boga Uranosa. Planeta ta ma gęstą atmosferę, którą tworzy głównie wodór i hel. Na Uranie znajduje się sporo lodu – znacznie więcej w porównaniu do pozostałych gazowych olbrzymów. Na planecie tej panuje najniższa temperatura spośród wszystkich obiektów w Układzie Słonecznym – osiąga ona wartość minus 224 stopni Celsjusza. Uran ma 27 księżyców, a największy z nich nosi nazwę Tytania. Planeta ta ma warstwową strukturę, utworzoną z metanu, wody i lodu. Ma charakterystyczne pierścienie, które można dostrzec z Ziemi za pomocą teleskopu. Wiatr na Uranie wieje z prędkością do 900 km/godz. Jedno okrążenie Słońca zajmuje Uranowi 84 lata. Neptun Najdalej położona od Słońca planeta, której masa jest 17 razy większa od Ziemi. Neptun ma atmosferę o składzie zbliżonym do Urana – tworzy ją głównie wodór i hel, wraz ze śladowymi ilościami azotu, węglowodorów, amoniaku i wody. Jego wnętrze składa się ze skał i lodu. Swoją charakterystyczną niebieską barwę planeta ta zawdzięcza zawartości metanu w swoich zewnętrznych strukturach. Wiatr na Neptunie wieje z największą prędkością spośród wszystkich planet Układu Słonecznego – sięga maksymalnie 2100 km/godz. Temperatura wynosi natomiast około minus 226 stopni Celsjusza.

jakie kolory mają planety układu słonecznego